Datum: 18 februari 2006
Plaats: Oostveld (Oedelem)
Aanwezig: Fabien, Kris, Marc, Rik en Stefaan
Afstand: 45 km
Omstreeks 12.35 uur te Heist vertrokken. Omwille van de pessimistische weersvoorspellingen daagden enkelen niet op. Ze hadden ongelijk, het bleef droog en het weer viel goed mee. Die mannen van het KMI bakken er echt niets van, hé Rik...
Via een kort ererondje tot aan de sluis van Zeebrugge (ik was te euforisch en reed per ongeluk richting Zeebrugge ipv via de Heistlaan. De 2 achtervolgende auto's lieten zich ook vangen want ik reed op kop om de weg te leiden) via Damme richting Sijsele. Vanaf Vivenkapelle was de weg onderbroken. Dan maar via de paters van Male naar Sijsele, vervolgens naar Oedelem en uiteindelijk in Oostveld aangekomen. Zoals Fabien het zegt: "Met Kris is een autorit altijd een belevenis.". Want we zijn al meerdere keren doorheen de Vlaamse wegen omgereden.
Dan vlug onze auto's neergepoot. Stefaan en ik zetten onze auto's op een grasveld, dat zou Stefaan later zuur opbreken...
Vol goede moed zijn we onze rit begonnen, maar, zo hoorden we van een biker die net de rit doorploegd had, het zou een zware rit worden.
Het eerste deel viel goed mee, eerst wat baan en korte, goed berijdbare weilandwegels. Het tempo steeg hierdoor hoog op. We konden ook niet anders want de Politie zat ons op de hielen. Er waren immers enkele Knokke-Heistse flikken aan het biken, waarschijnlijk aan het oefenen voor de Beach Challenge.
Na de beklimming van Oedelemberg kwamen we al gauw bij de eerste pauze (17 km). Daar was er OXO te krijgen, waar Stefaan gretig op in ging.
We schudden het zweet van ons af en zetten onze weg verder. Het terrein werd geleidijk aan ruiger maar vooral de oude spoorwegbedding deed alweer ons tempo de lucht in schieten. Op een 'rustig' tempo van zo'n 28 km/u ging onze tocht verder.
Plot kreeg Stefaan een energie-opstoot, hij raasde me voorbij, ik reed toen op kop. Enkele meters verder bleek sturen voor hem wat moeilijker en schoof hij uit het spoor, met zijn voeten in het sop. Onze groep reed hem, met een venijnig lachje voorbij.
We zagen ook nog in een flits het kasteeltje van Ryckevelde aan ons voorbijgaan. Om uiteindelijk aan te komen op de 2de bevoorrading (32 km). Daar was er lekkere rijsttaart. Gemaakt door een bestuurslid, die beroepshalve bakker is, van de organiserende voetbalverening. Althans, dat wist de vrijwilliger mij te vertellen.
Voldaan zetten we wederom onze tocht verder. Iedereen voelde de kilometers alvast al in de benen, maar het ergste moest nog komen...
Na een paar kilometer verloren we elkaar. Stefaan wist na een drassig weggetje ons af te schudden (op zo'n 11 km van het einde). Ik zette de achtervolging in. De rest, Rik, Marc en Fabien, konden niet meer inpikken. Tot 2 keer toe ben ik bijna tot bij Stefaan geraakt, maar moest hem telkens zien ontsnappen. Op de zware modderstukken wist hij van me weg te rijden.
Vooral het laatste stuk van deze rit, doorheen een lang modderparcours, was enorm zwaar. Op sommige plaatsen had rijden geen zin.
Na een laatste beklimming van de Bruinberg eindigde onze rit.
Stefaan was er al, toen ik aankwam, en na een heel eind kwamen ook Rik en Marc aan. Gevolg door Fabien.
Gewassen en vlug nog een frisdrankje met een boterham. Voor mij geen boterham, weeral met gehakt, dus die salmonella mogen ze houden.
Het verlaten van de parking ging niet zo vlot. Achteruit ging niet bij mij, mijn wielen slipten, dus maar vooruit en eruit, oef. Stefaan had minder geluk, die stond daar midden in de wei dol te draaien. Fabien en ik hebben zijn auto dan maar een 'zetje' gegeven.
Na de rit zoals gewoonlijk nog een après in de Vouwte. Waar Albert en Dirk onze krukken alvast hadden gereserveerd.
Kris (verslag).
Rit: 8/10 (mooie rit, met een enorm zwaar staartje)
Afspuitplaats: 7/10 (drassige ondergrond)
Douches: 9/10 (lekker warm en ruim, geen 10/10 want geen mooie vrouwen erbij).
PS: Wil je ook in de pen kruipen en een ritverslag uitbrengen. Aarzel dan niet en geef je verslag door aan mij (kritou@hotmail.com).
