Datum: Zaterdag 10 februari 2007.
Plaats: Parochiaal centrum kamphuis 't Haantje (Brandstraat 105) te Doomkerke (Ruiselede).
Aanwezig: Albert, Dirk, Lieven en Stefaan.
Afstand(en): 45 km.
Doomkerke, Chickens Don’t Fly. Samen met 758 andere kiekens hebben we inderdaad niet gevlogen over het toch wel zware, 52 km lange maar mooie parcours. Volgens een plaatselijke schone lag het goed en ’t was geen dei. Maar ’t was wel dei. Alhoewel, de eerste 15 km tot aan bevoorrading 1 ging het vlot, wel goeie klitte maar toch berijdbaar. Daarna, ook onder invloed van de opkomende regen, liep het een stuk stroever, vettiger,pittiger. Gezien ik donderdagavond reeds keihard met mijn smikkel op de grond gesmakt had, was ik eerder voorzichtig en gleed traag maar zeker door de modder. Stef was de eerste die kennismaakte met de grond en ook Lieven bekeek de aarde van wat dichter. De hoofdgaai was echter voor Dirk die een risicovolle afdaling te vlug nam en geen rekening hield met de modderpoel onderaan. Een doffe plof en een ijzingwekkende kreet deed het ergste vermoeden maar ’t viel allemaal wel mee. Alleen …van top tot teen besmeurd…was van zijn rood vestje niet veel meer te bespeuren. Troost je, veel kakmadammen betalen veel geld voor zo’n modderbad en ze zien er zelfs zo goed niet uit.
Daarna, een gekend feit op dit parcours, de kleine vijver net voor Beernem, technisch, boomstronken en …vette. Beter niet naar rechts kijken en niet van het parcours afwijken was de boodschap. Gezien de eerdere, dubbele kennismaking met de Hertsbergse grachten, dit gedeelte weer stapvoets afgewerkt, wetende dat er toch gewacht wordt.
Ondertussen was het al goed beginnen regenen en dacht ik met weemoed aan mijn regenvestje…dat in de auto lag. We draaiden langs het kanaal ter hoogte van de jachthaven van beernem en doken off road voor een strook van 4 km, met wind en striemende regen pal in het gezicht. Even adem happen op een asfaltstrook en direct weer een boerenwegel in, wat ons eventjes uit elkaar sloeg.
De tweede bevoorrading aan kilometer 35 pepte ons met thee en zoetekoeke weer op en vlug kozen we het hazenpad, richting domein 'Broeders der Liefde' in Maria-Aalter. Een prachtig technisch stuk dat bij droog weer fantastisch moet zijn. Ondertussen koekte de modder reeds hardnekkig rond onze groepen waardoor mijn ketting reageerde zoals mijn vrouw en niet meer wilde luisteren. Gevloek en gesukkel en verder naar Ruiselede voor nog een portie technische lussen door de bussen. Goed berijdbaar en fun!
Bij Lieven was het bobijntje bijna af en ook onze benen begonnen te wegen. Nog enkele pittige stukken en de streep was in zicht. Moe maar tevreden zoals dit heet, reden we samen (!) over den arrivé.
Een lange afspuitbeurt deed onze fiets weer op een fiets gelijken en toen was het eindelijk onze beurt. We vreesden voor alweer koud water maar de zalige warmte deed de kieszakkerij van onze gestroomlijnde lijven verdwijnen. Pas toen zag ik dat Stef naast me stond….
De man met de hamer was dichtbij maar enkele extra gepikte boterkammen met gekapt deden hem verdwijnen. Gekapt met Ice-tea, Piet Huyzentruyt kan het niet verzinnen ! Lieven viel nog eens maar nu in de prijzen, en won 2 sexy ovenwanten. Net op tijd nu zijn koershandschoenen bijna versleten zijn.
Vlug naar de Vouwte, om onze vochtbalans weer op peil te brengen. Een sportman moet nu eenmaal aan alles denken…
Allez, wellicht tot zaterdag in Torhout. En gene dei, hé!
Albert (verslag).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten