Het waren allemaal late beslissers, maar uiteindelijk waren er toch 6 liefhebbers voor de rit in Assebroek: Delli terug na enkele weken van culinaire afwezigheid, Dirk terug na enkele weken met knieproblemen, Hans terug na enkele jaren afwezigheid (en hij zou dat al snel ondervinden), Lieven van wie het ook al een paar weken geleden was, Christophe die ons vanuit zijn venster zag samentroepen en alzo aan de verleiding niet kon weerstaan en tenslotte Kris die als enige habitué beschouwd kon worden. Rudy VW, nog last van een diepe snijwonde (een souvenir van Veldegem) kwam ons uitwuiven.
Rudy DW zou ons zelfs nog als zevende in Assebroek vervoegen, althans, dat was de bedoeling, maar toen we hem in Assebroek stonden op te wachten kwam hij plotseling al gesticulerend ons melden dat hij zijn schoenen had vergeten en dat we niet op hem moesten wachten (tja, dat zal wel!). Na een vroeg technisch stukje in een bosrijk park trokken we via Ryckegem-domein richting Oedelem berg. Het werd al snel duidelijk dat de 'triatlon-scherpte' van Hans nog enkel herkenbaar was aan z’n plunje en hij nam het wijselijk besluit om aan de eerste splitsing voor de 35 km te kiezen. Met uitzondering van een 3-tal tracks lag het parcours er behoorlijk droog bij en het vijftal bleef mooi samen tot aan de 2de bevoorrading. Met nog een 12-tal km te gaan kozen Kris en Chris het hazenpad. Dirk bleef even steken in de modder en een korte twijfel (zou ik nu meegaan of niet?) gaf het tweetal al snel 500 m voorsprong. Na een diepe inspanning kon het gat toch gedicht worden maar toen kort daarna Kris in het wiel sprong van 2 laagvliegers was voor Dirk het licht uit. Chris kon nog eventjes aanklampen maar het ging duidelijk toch te snel. In de achtergrond had Christophe Lieven achtergelaten en we kregen dus 5 solitaire fietsers. Even nog kon Dirk opnieuw aansluiten bij Delli maar een forsing van laatstgenoemde 5 km voor het einde legde de aankomstvolgorde definitief vast. Aan de afspuitplaats was het behoorlijk aanschuiven en de koude wind tijdens het wachten deed ons verlangen naar een warme douche. Tevergeefs echter, want tot ergernis van iedere verkleumde fietser kwam er alleen koud water uit de douchekop. Bij het verlaten van de kleedkamers liepen we toch wel Braem tegen het lijf zeker! Hij stond te trillen op z’n benen en voelde zich niet echt lekker (te diep gegaan Rudy?).
Het was dan ook tevergeefs wachten op hem in de Vouwte. We hebben er dan zelf maar enen meer gedronken…
Dirk (verslag).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten