Verslag November-ritten

verslag van de NOVEMBER ritten
1 NOV. / CHRYSANTENRIT
Onder het motto "wie zijn vrouw heeft meegenomen is nooit te laat thuis gekomen" werd er
per uitzondfering een koppel-rit georganiseerd. Al was het maar om net genoemd citaat
te ontkrachten, wat - zo zou later blijken - niet moeilijk was.
Het was het mooie herfstweer dat ons op het idee bracht om voor eens (en niet voor altijd)
de vrouwen te betrekken in een MTB-namiddag. En kijk, zelfs Munur had zijn MTB-kledij
uit de kast gehaald. Jammer genoeg had hij op de "winterplank" gegraaid.
We vertrokken op een rustig tempo naar Breskens. Aan de "Witte koksmuts" werd er even
halt gehouden om Munur te overtuigen om zijn skipak uit te trekken. Hij dankte ons voor
voor de tip, want hij was er zelf nog niet opgekomen. Een uitnodigend terras in Groede
deed ons al na 25 km de remmen dichttrekken. We kregen er het bezoek van een "lonesome
Zwilly" die ging voor een "solo-slim", maar toch zo vriendelijk was om zijn banaan met ons te
willen delen. We bedankten hem voor zijn gulheid en vertrokken naar Breskens.
Voor sommige (vrouwelijke) deelnemers was dit traject grotendeels "nieuw" en ze waren
dan ook verwonderd dat er nog andere fietswegen bestonden dan die langs de vaarten, de
dijk en het fietspad naar Westkapelle. Wat ook nieuw was, voor Munur, waren de mannen
langs het parcours met hun hamers. Het tempo zakte naar zeeniveau en er werd besloten om
extra krachten, onder de vorm van Rodenbach, op te doen in het "Hof van Vlaanderen".
De laatste kilometers werden afgehaspeld in de vallende duisternis. Gelukkig zagen we in
de verte een klein lichtje en we hoefden zelfs niet te kloppen om binnen te mogen.
We werden er verwend met Karmeliet en Judas en (sommigen) verloren de tijd uit het oog.
Krista en Dirk hadden culinaire verplichtingen thuis, maar Martine, Pierre, Pascale en Albert
hadden hun zinnen gezet op een zak frieten van Gilbert.  Jammer genoeg was het onder-
tussen al zó laat geworden dat Gilbert al de hoek om was.
						verslag: Dirk
8 NOV. / ST.ANDRIES
De organisatie van St. Andries heeft de neiging om regelmatig van startplaats te veranderen.
We hadden eerder al "de Watertoren" en de "Veemarkt", maar dit keer was het "Jan breydel
stadion" de centrale plaats. We dienden ons in te schrijven in Olympia, de officiële taverne
van Club Brugge. Het parcours lag er droog bij en we kwamen dan ook al vlug aan de eerste
bevoorrading. Het was nog vroeg in de namiddag en onder meer François was voorstander
om dan toch maar voor de langste afstand, zijnde 57 km, te kiezen. Een beslissing dat hem
later zuur zou opbreken. We zagen het al aankomen toen we na 50 km op de teller, nog 10
offroad-stroken voor de boeg hadden. Een klein rekensommetje leerde ons al snel dat er
iets niet klopte. Toen we na 56 km nog aan een bevoorrading kwamen werd ons vermoeden
bevestigd: het was overduidelijk dat de organisatoren hun kilometerteller in de Aldi
hadden gekocht. Dit tot groot ongenoegen van menig deelnemer, en niet in het minst
François, die duidelijk door z'n beste krachten heen was. Eén en ander werd nog verorberd
alvorens de laatste kilometers werden aangevat. François koos voor een rustig tempo en
kreeg hiervoor het gezelschap van Pierre. Marc en Dirk besloten om er nog een eindoffensief
van te maken. Het was onnodig de fietsen af te afspuiten en we verheugden ons al op een
lekkere, luxueuze douche in het Jan Breydelstadion. Maar wat een afknapper: kleine en
onverzorgde kleedkamers en dito douches (waar met moeite een straaltje (warm ?) water uit
de verroeste sproeikop komt), een stadion van een toekomstig landskampioen onwaardig !
Schiet op, met dat nieuwe stadioncomplex !
						verslag: Dirk
15 NOV. / KLEIT
Wegens (wijselijke) afwezigheid van jullie reporter kan ik, om de rit te verlaan, slechts
enkele trefwoorden van de moedige deelnemende Zwilly's (Stef, François & Pierre) citeren:
verzopen parcours, vettig zootje, geen meter vooruit gerakend, zompig gedoe, slijk tot
achter onze oren (letterlijk te nemen!)
						verslag: Dirk
22 NOV. / WAARSCHOOT
Zeven Zwilly's besloten om op de fiets te genieten van wat wel de laatste mooie zaterdag
van het jaar zou kunnen zijn. Voor Pierre, Stef, François, Marc, Lieven, Dirk en Rudy was het
parcours geen verrassing meer. Maar toch koos Lieven eieren voor z'n geld en besloot om
op z'n eentje de kortere afstand af te haspelen. Kwestie van z'n fiets voor z'n eerste rit van
het seizoen niet te veel te belasten. En dus liet hij maar meteen ook de eerste bevoorrading
letterlijk links liggen. God alleen weet wat de bedoeling hiervan was… De zes andere Zwilly's
reden een onopvallende rit over droge en goed bereidbare bos- en andere wegen, waardoor
een strak, maar volgbaar, tempo werd aangehouden. Aan de tweede bevoorrading wierp
François naar jaarlijkse gewoonte een blik naar het oudmannen-huis aan de overkant.
Met welke bedoeling hij dit telkens doet is ons onduidelijk. In de laatste lus vond Marc het
nodig om het tempo op te drijven, waardoor François op de achtergrond raakte en zich
gelukkig prees dat Pierre nog bij hem was toen hij 3 km voor het einde, nog plat viel.
Rudy vond het nodig om zich in de allerlaatste meters off-road nog "breed" te maken, waar-
door een zeldzame plas modder voor Dirk onvermijdelijk werd en hij aldus 's anderendaags
zijn fiets toch nog te lijf mocht gaan met water en slunsen. De wraak zal zoet zijn (en niet
lang op zich laten wachten) !
						verslag: Dirk
29 NOV. / MIDDELBURG
Het was al een paar edities geleden wat we nog de rit in Middelburg hadden gereden, maar
Rudy, Stef, Pierre en Dirk konden vaststellen dat het parcours nog niets was gewijzigd.
Alhoewel Rudy de vorige keren toch niet goed moet hebben opgelet. Want toen hij zelf,
net voor Sijsele, een demarrage plaatste en al vlug tussen de bomen onzichtbaar werd,
begrepen wij (de drie anderen) het niet goed. Hoe kon hij zo vlug volledig uit het zicht ver-
dwenen zijn? Toen hij na enkele minuten, enkele bomenrijen verder, in tegenovergestelde
richting passeerde was het metéén duidelijk : hij moet zich van parcours vergist hebben !
"Terwijl wij een mooie doortocht door een bos rijden, moet hij ongetwijfeld al aan de
bevoorrading aan het wachten zijn" zo dachten wij. Maar aan de bevoorrading aangekomen
was er geen Rudy te bespeuren. Nee, ze hadden nog geen eenzame, lange smallen gezien,
beweerde het catering-personeel van dienst. En gelijk hadden ze, want 5 minuten later
kwam hij er aan gereden en had hij een hele uitleg klaar over schuine pijltjes in de bomen,
weggetjes dat hij 2 keer had gedaan en andere uitvluchten waarmee hij z'n poging om ons
kwijt te spelen probeerde te verdoezelen. Maar we hadden hem door en hielden de lippen
stijf op elkaar toen hij in het 2de deel van de rit tot 2 maal toe een pijltje voorbij reed. Het
gevolg was dat hij telkens (de eerste keer met Pierre in z'n spoor) al vloekend in de remmen
moest, een eindje terug keren en de achtervolging inzetten. Vooraan werd er ook niet
gewacht, want iedereen (?) wist dat het in de laatste kilometers draaien en keren zou zijn
en van voorbijsteken geen sprake meer is. Bijgevolg kwamen we met z'n vieren samen toe
aan café De Tol. In de "kleedkamer-anex-stalling-anex-douches" kwamen we tot de vreemde
vaststelling dat Stef wel kans zou maken voor de troffee van jongste deelnemer. Spijtig voor
Stef werd deze troffee vandaag niet uitgereikt !
						verslag: Dirk