Een echte democratische stemming is er niet geweest, maar iedereen was toch akkoord om voor de rit in Middelburg te kiezen. Toen Braem kwam opdagen dacht Karine (van de Albatros) dat hij daar nog steeds buiten stond van een paar uur voordien. Bleek dat hij rond 05.00 uur het café was buitengestrompeld. Het was er aan te zien. We dachten dat hij z’n ogen thuis had vergeten!
In groepjes van twee reden we met vier auto’s naar café de Tol, net op de grens. Van de partij waren Braem, Marc, Delli, Fabien, Albert, Lieven, Soitje en mezelf. Net toen we wilden vertrekken kwam Rudy VW aangefietst. Hij had de rit er al opzitten en wist ons te vertellen dat het parcours er zeer droog en dus vlot berijdbaar bij lag. Toch werden de eerste 15 km aan een matig tempo afgehaspeld. Het was echter meteen duidelijk dat Fabien in goeden doen was. Bij elke 'off-road strook' schuifelde z'n gat en nam hij telkens een paar tientallen meters. Het is duidelijk dat ze bij de Wacky’s manieren hebben, want op de baan gekomen wachtte hij telkens hoffelijk tot de rest weer was bijgeschoven. Met de bevoorrading in zicht werd het tempo wat opgedreven, mede ook door de lange rechte en goed berijdbare stukken. Na de bevoorrading bleef de groep nog een 5-tal km samen maar het was al duidelijk dat er enkelen nerveus op hun zadel aan het schuiven waren. Toen er twee onbekenden ons voorbij staken was dat voor Braem (we hadden hem van heel de rit nog niet gezien of gehoord – wat in zijn toestand begrijpelijk was) het sein om erachter te gaan. Het tempo schoot serieus de lucht in en nog eventjes probeerde iedereen aan te klampen. Albert en Lieven hielden het voor bekeken en Soitje kon een kloofje net niet dichtrijden en besloot bij het tweetal te blijven. Onder impuls van vooral Fabien ging het razend snel en iedereen van het overgebleven vijftal moest serieus z’n best doen om aan te klampen. Op de laatste strook nam Fabien, met Braem in z’n wiel een vijftig tal meter voorsprong. Dirk kon het gat niet dichtrijden en toen Chris overnam waren ze al te ver. Een kleine aarzeling van de twee koplopers bij het kruisen van de baan bracht de vijf weer bijéén voor de laatste 3 km. Maar het aangepaste parcoursslot (een nieuw smal weggetje door de velden met tientallen bochten en draaien) maakte voorbij steken of ontsnappen onmogelijk zodat ze met vijf Middelburg binnenreden. Braem wachtte de sprint niet af en 250 m voor 'de Tol' rukte hij zich los van de groep. Nadien bleek dat hij gewoon niet wist dat we al in Middelburg waren…
Dirk (verslag).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten