Rond 12.20 uur stonden we klaar om te vertrekken, tekenden present: de 2 K/Chrissen, Christian en ikzelf. Net toen we wilden vertrekken kwam Rudy DW nog langs. Met pijn in het hart, maar vooral in de semimembranosus (één van de 3 hamstringspieren) na een partijtje voetbal (naar eigen zeggen: 'die oude venten zouden beter geen voetbal meer spelen, niet trainen en wel een match spelen is hier de oorzaak van') moest hij ons laten gaan. We vertrokken vol goede moed richting Sint-Joris (naar die wielerclub met de mooiste truitjes van België: groen/gele fluotruitjes). Het was een prachtig weertje, volop zon en niet te koud. Ginds aangekomen vlug de fietsen uitgeladen. Een biker die net de rit had beëindigd, waarvan zijn auto naast de onze geparkeerd stond, omschreef de rit als 'zeer zwaar'. Ingeschreven en gestart aan de 48 km. Al na 50 m werd het ons duidelijk dat die man gelijk had. De ene modderstrook na de andere werd ons voorgeschoteld. Afgewisseld met enkele technische single-tracks door het bos of langs het kanaal. Na zo'n 20 km leek het net alsof we al uren in het zadel zaten. Niets was minder waar en het zwaartste moest nog komen. Gelukkig kregen we na 27 km een goede bevoorrading. Daarna begon mijn fiets kuren te krijgen. Door het enorm vettige parcours had zich heel veel modder op onze fietsen vastgehecht. Mijn middelste voortandwiel had last van 'chain suck', dan maar de rest van de rit op de 'grote plateau'. Wederom werden ons heel zware modderstroken voorgeschoteld en die begonnen stilletjesaan in de kleren te kruipen. Vooral de voorlaatste modderstrook bleef maar duren; eigenlijk waren de laatste 8 km een aaneenschakeling van heel vettige stukken alwaar we met man en macht ons doorgeploegd hebben. Na 48,5 km volgde de verlossing, we waren terug aan de startplaats. Oef. Zowel Christian en ik waren meer dan voldaan. En dat voor mijn eerste mountainbiketoertocht van dit seizoen met de Zwilly Bikers. Het was er eentje om 'U' tegen te zeggen. Deze rit was een van de zwaardere in mijn MTB-carrière. Dan maar de fiets grondig afgespoten. Gelukkig gaven de spuiten genoeg druk, zodat de aangekoekte modder er vlot van ging. En nadien in een lekker warm emmertje ons gewassen. Ik had mijn washandje mee, Christian jammer genoeg niet (hint!). Met mijn washandje eerst mijn gezicht gewassen en dan de rest van mijn lichaam. Zoals het hoort, ik heb gehoord dat er een ander clublid graag het tegenovergestelde doet (Rudy, gaat er een lichtje branden?). Vervolgens vlug naar het getrouwe Heist gereden om deze rit in 'den Tros' door te spoelen. Santé.
Verslag (Kris).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten