Datum: Zaterdag 3 januari 2009.
Plaats: Dudzele.
Naam: 14de Drie Koningen VTT.
Afstand: 48 km.
Aanwezigen: Dirk, François, Rudi DW, Rudy VW, Stefaan en gast Kurt.
De temperatuur was onder nul, maar wegens windstil, was het koudegevoel aanvaardbaar, tenminste als men zich voldoende gekleed had. Alberto Tomba, Dixie Dansecourt en Art Schenk (Rudi, Dirk en Rudy) waren op de ergste koude voorzien en trokken goed ingeduffeld per fiets richting Dudzele. De mist zette zich al vlug vast op handschoenen en mutsen, maar éénmaal voorbij Dudzelebrug maakte de mist plaats voor een aangenaam winterzonnetje.
Bij de sporthal stonden Soistje en Stef ons al op te wachten en ook Kurt (werk- en slaapcollega van Braem) was van de partij. Uiteraard lag heel het traject er hard bevroren bij en dat verplichtte de deelnemers tot behoedzaam rijgedrag.
Het werd een gezapige en aangename groepsrit langs een vernieuwd parcours. De achterhaven werd ingeruild voor een tocht langs St.Kruis en Damme, dat ons langs heel wat, voor ons onbekende paden leidde. Er werd regelmatig van weg vergist, zelfs (en vooral!) met onze 2 armen der wet op kop! De politie is misschien wel jouw vriend, maar daarom nog niet jouw betrouwbare gids.
Op de eerste stop (in een parochiezaaltje in St. Kruis/Male) werden we getrakteerd op warme thee en bij vertrek na de bevoorrading reden we gewoon domweg een doodlopend weggetje in. Rarara, wie reed er voorop?
Na een lus van 10 km kwamen we opnieuw bij dezelfde bevoorradingsplaats en na nog een warme thee werden de laatste 15 km in groep aangevat. Het zou echter niet lang meer duren: toen Dirk, Stef en François eventjes een brug (lees: plank) te ver waren gereden en de andere 3 nog net op tijd het pijltje hadden gezien, was er onmiddellijk een kloofje geslagen. Was het bewust of niet, in elk geval trokken ze meteen door en al vlug hadden ze 300 à 400 meter voorsprong. Ondanks de wijze woorden van Stef “de vogels zijn gaan vliegen!” werd er toch nog een achtervolging ingezet. De 3 waren in de verte al in de Damse mist verdwenen, maar toch gaven de achtervolgers nog niet op. Het ging verschrikkelijk hard en bij het binnenrijden van Damme was het achtervolgende drietal uitééngevallen in individuen. Langs de Damse vaart kreeg Dirk de 3 koplopers opnieuw in het vizier en met een laatste krachtinspanning werden de laatste 100 meters dichtgereden. Wat later vervoegde ook nog Stef de kopgroep en het was enkel François die, ondanks een harde inspanning maar na een uitschuiver en een vastzittende ketting, de groep niet kon vervolledigen.
Met vijf reden we dus richting Dudzele en toen we net voor het centrum nog linksaf moesten, wisten we dat het vervelende stuk door de wei nog moest komen. Het lag er gevaarlijk hard en oneffen, maar dat hielden Rudi en Kurt niet tegen om nog een eindoffensief in te zetten. Dirk probeerde nog te reageren maar had al vlug door dat het een maat voor niets zou zijn.
Er werd niet lang getalmd bij de aankomst en terwijl Stef en François genoten van een lekkere ijskoude douche fietsten Rudy, Rudi en Dirk al richting Ramskapelle. Koffie, thee en oxo waren de geliefkoosde drankjes, althans voor het eerste half uur. Want toen wat later Kris, Rik en Jan en nog later ook nog Albert en Lieven de groep vervoegden had het bier al lang z’n intrede gedaan.
Dirk (verslag).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten