Wat verwarring omtrent het juiste startuur én de geplande nieuwjaarsreceptie van 's avonds deed ons beslissen om toch maar om 10h30 te starten. De heistenaars hadden afgesproken om 10h15 aan de viaduct en werden uitgewuifd door twee passieve leden genaamd Rudy en Albert. Toen Pierre, Marc en Dirk aankwamen aan "Molenhoek" kwamen daar net ook François en Stef aangereden. Na de nodige nieuwjaarswensen te hebben uitgewisseld met tal van gekenden vertrokken we voor een tocht van 50 km. Knokke-hippique kreeg meteen échte raspaarden over haar grondgebied en via de "Put van Vanleenhove" (vroeger put van Cloedt genaamd) kwamen we aan het kruispunt Nieuwstraat -Natiënlaan waar de onduidelijke nieuwe verkeerslichten voor fietsers voor verwarring en gevaar zorgden. Met name Dirk begreep er helemaal niets van maar legde zich daarbij neer, maar dan wel letterlijk. Na deze tumultueuze oversteek reden we richting sparrenbos waar we een heerlijke en vooral zeer technische doortocht voorgeschoteld kregen. Daar waar het eerste gedeelte meer fysieke kracht eiste (veel steile klimmetjes die elkaar snel opvolgden), was het tweede deel vooral op techniek en durf gebaseerd. Voor een groepje Wacky-dames de ideale gelegenheid om hun stembanden eens goed uit te testen ! Ook vermeldenswaard was het groepje jonge gastjes (leeftijd +/- 10 jaar ?) die onder begeleiding van 2 Wacky's dit huzarenstukje met succes wisten te voltooien.
Met 15 km op de teller bereikten we de eerste bevoorrading in de Oosthoek. Daar kregen we te horen dat wegens de gladheid de dijk-passage geannuleerd was en voor dezelfde reden was ook de extra lus naar Cadzand (voor de 60 km) geschrapt. Wij, en in het bijzonder Pierre, hadden ondertussen zelf ook al ondervonden dat de bevroren ondergrond ervoor zorgde dat de ontdooide bovenlaag in een brij smurrie was herschapen. "Telkens als ik achter me keek zag ik Pierre op de grond liggen" wist François ons guitig te vertellen na de smeuïge en lange verbindingsstrook tussen het Zwin en de Retranchementstraat. Na deze lastige doortocht werd het slijk wat van de fietsen geschraapt, de schade opgemeten en de kletse banden van Pierre door de collega-Zwilly's hoofdschuddend afgekeurd. Via enkele Hollandse boerenwegels kwamen we in de Paspolder aan de tweede bevoorrading. De verkleumde lijven, vingers en vooral tenen geraakten niet opgewarmd en snakkend naar de warme sporthal van Westkapelle sprongen we al vlug weer op de fiets. Het was duidelijk dat Marc al heel de dag in goede doen was. Dat benadrukte hij nog eens door, daar waar de anderen al eens een vettig stukje letterlijk durfden links te laten liggen, geen enkel meter van het parcours over te slaan. Ondertussen hadden Pierre en François al de handdoek geworpen en zo kwam het dat Marc, Stef en Dirk, bij het uitrijden van de tunnel op een kilometer van het einde, als eersten (van de Zwilly's) een welverdiende jenever aangeboden kregen. In de afspuitzone kreunden de fietsen van genot bij het afspoelen van de dikke modderbrij. De getormenteerde koude lijven en ledematen gingen tevergeefs warmte opzoeken in de sporthal. Inderdaad, tevergeefs, ...want noch een kom warme soep, noch een hot-dog konden de verkleumde Zwilly's op temperatuur krijgen. Ook enkele Paljassen en/of pinten brachten geen warmte in de onderkoelde lichamen en al klappertandend ging het uiteindelijk richting Heist waar een lekker warm bad (ondertussen laten vollopen via een slimme app) een hogere vorm van genot was dan een tevreden-omdat-de-aprèsrit-van-korte-duur-was vrouw !
verslag: Dirk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten