Datum: Zaterdag 7 februari 2009.
Plaats: Aardenburg.
Naam: Poldertocht.
Afstand: 52 km.
Aanwezigen: Albert, Dirk, Kris, Lieven, Rudi DW en Stefaan.
Aangezien Albert, ik en misschien nog anderen deze rit nog niet hadden gedaan, werd voor Aarbenburg gekozen. Het alternatief, Doomkerke werd dus afgeblazen.
Na een quizavond in een door Zyklon-B gevulde gaskamer waren bij Albert alvast de rode bloedcellen goed aangevuld ('t schijnt dat er in rode wijn voldoende rode bloedcellen zitten die het sporten bevorderen). Dirk, de kwispel van dienst, had door het late sluituur een stuk van zijn slaap moeten laten. Aan de start kwamen de Zwilly bikers één voor één opdagen: Dirk, ik, Rudi, Stefaan, Albert en Lieven. Ik reed mee met Stefaan voor een klein ommetoertje richting Aardenburg. Dirk moest met Rudi mee, want Albert had nog 't een en 't ander te bespreken met Lieven - Stasi-geheimen...?
Te Aardenburg aangekomen zagen we al meteen dat deze rit het niet moest hebben van een grote opkomst. In het herentoilet daarentegen was iets 'serieus' langsgeweest, want het stonk er verschrikkelijk. Er staken bij mij spontaan enkele walgingen op toen ik moest plassen.
Enkele collega-bikers waarschuwden ons voor de eerste kilometers, er stond ons een serieus vettig stuk te wachten, maar de rest van de rit valt mee. Vol goede moede vertrokken we dan maar, want die Hollandse cola, mega-super-groot glas, die ik bestelde was gauw op.
En het was inderdaad een vettig eerste stuk. Na ongeveer 1 kilometer opwarming werd ons een noordwestelijk liggende boerenwegel voorgeschoteld van zo'n 6 km. Dat stuk lag er, bij momenten, heel moeilijk bij. En de strakke westenwind maakte het er niet gemakkelijk op. Mijn door ravioli-gevulde maag drukte tegen mijn middenrif, en ik was maar al te blij toen ik op het einde van dat klotestuk was gekomen. Daar werd al meteen de eindstand van deze rit bepaald: Rudi, gevolgd door Stefaan (gediskwalificeerd: foutgereden), dan Dirk, en vervolgens Lieven en Albert in duo.
De rit ging verder richting oostelijke kant van Sluis waar ons een eerste bevoorrading werd aangeboden. Twee gemotiveerde kerels (je zou er super enthousiast van worden na zo'n 200 deelnemers te zien passeren, want dat was zo'n beetje de belangstelling voor deze rit geweest) hielpen ons aan een isotoon drankje en lekkere peperkoek. Deze bevoorrading gingen we straks nog een keer kruisen. Maar eerst deden we nog een 'ommetje' richting Cadzand Bad.
Al meteen werd duidelijk dat het tempo van Rudi, Stefaan en ik iets hoger lag dan dat van Dirk, Lieven en Albert. Dus werd onze groep in 2 gesplitst. Door een verdraaid bordje reden wij 3 even mis, Dirk had er zijn 'kot' in.
Langs Terhofstede, Retranchement, richting Cadzand Bad. De kleigrond gecombineerd met zand maakte het parcours 'zuigend'. Het liep soms voor geen meter, zelfs het stuk achterwind langs de duinen aan de kust van Cadzand ging moeizaam. Stefaan kreeg het daar wat moeilijker en moest er net buiten Cadzand af. Rudi en ik reden terug naar de bevoorrading. Uiteindelijk kwamen we elkaar daar allemaal terug tegen.
Nog 13 km werd ons verteld, de eindspurt kon ingezet worden. Dirk, Lieven en Albert namen nog gauw een slokje en een hapje, terwijl de andere 3 ervandoor gingen. Aan de walletjes rond Sluis zag ik mijn kans om het voortouw te nemen. Ik glipte ervandoor en vond aansluiting bij een tweetal bikers (alhoewel ik deze even later terug verloor, achter me). Rudi en Stefaan moesten lossen. Stefaan reed vervolgens aan Heille mis en kwam uit aan café De Tol. Hij is dan maar van daar terug naar Aardenburg gereden. Rudi in de achtervolging.
Terug aangekomen in Aardenburg werd ons nog een stuk single-track voorgeschoteld. In een bosje van 100 m breed hadden die krenterige Hollanders een single-track van 2 km in elkaar gestoken, dat bleef maar duren. Daar werden we op foto gezet (behalve Stefaan dan). Na de rit werden onze fietsen door enkele medewerkers vakkundig afgespoten, dat is eens iets anders.
Kortom, een leuke rit, mooi winterweer en vooral aan het begin een zwaar parcours. Nadien nog een gezellig onderonsje in de Albatros (want (Z)Willy zit in Afrika).
Kris (verslag).
Het moet niet altijd, tussen Land en Zee zijn - daarom even dit berichtje tussen Kerst en Nieuw:
Zoals hier reeds eerder is gemeld, vindt de jaarlijkse souper van de Zwilly Bikers plaats op zaterdag 14 maart 2009. De place-to-be is taverne-restaurant 'Pousse-Café' (Vlamingstraat 83A te Heist). Je wordt verwacht vanaf 19.30 uur.
Aangezien Albert, ik en misschien nog anderen deze rit nog niet hadden gedaan, werd voor Aarbenburg gekozen. Het alternatief, Doomkerke werd dus afgeblazen.
Te Aardenburg aangekomen zagen we al meteen dat deze rit het niet moest hebben van een grote opkomst. In het herentoilet daarentegen was iets 'serieus' langsgeweest, want het stonk er verschrikkelijk. Er staken bij mij spontaan enkele walgingen op toen ik moest plassen.
En het was inderdaad een vettig eerste stuk. Na ongeveer 1 kilometer opwarming werd ons een noordwestelijk liggende boerenwegel voorgeschoteld van zo'n 6 km. Dat stuk lag er, bij momenten, heel moeilijk bij. En de strakke westenwind maakte het er niet gemakkelijk op. Mijn door ravioli-gevulde maag drukte tegen mijn middenrif, en ik was maar al te blij toen ik op het einde van dat klotestuk was gekomen. Daar werd al meteen de eindstand van deze rit bepaald: Rudi, gevolgd door Stefaan (gediskwalificeerd: foutgereden), dan Dirk, en vervolgens Lieven en Albert in duo.
Al meteen werd duidelijk dat het tempo van Rudi, Stefaan en ik iets hoger lag dan dat van Dirk, Lieven en Albert. Dus werd onze groep in 2 gesplitst. Door een verdraaid bordje reden wij 3 even mis, Dirk had er zijn 'kot' in.
Terug aangekomen in Aardenburg werd ons nog een stuk single-track voorgeschoteld. In een bosje van 100 m breed hadden die krenterige Hollanders een single-track van 2 km in elkaar gestoken, dat bleef maar duren. Daar werden we op foto gezet (behalve Stefaan dan). Na de rit werden onze fietsen door enkele medewerkers vakkundig afgespoten, dat is eens iets anders.
